En Ik zal mijn gelaat keren tegen ieder, ongeacht Israëliet of buitenlander die bij u woont, die (in welke vorm dan ook) bloed eet. Ik zal hem verstoten uit het volk.

Want de ziel van het vlees zit in het bloed en Ik heb u het bloed gegeven om op het altaar te sprenkelen als verzoening voor uw zielen; het is het bloed dat voor de ziel verzoening doet.

Dat is de bedoeling van mijn wet voor het volk Israël, dat noch zij noch een vreemdeling die bij hen woont, bloed mogen eten.

¹⁾ …

Daarom moet ieder die bloed eet, worden verstoten.

Het volk bracht offers aan boze geesten, nieuwe goden die nog nooit eerder waren aanbeden.

Er zijn mensen, die hun ouders vervloeken;

mensen, die zichzelf goed vinden, maar in werkelijkheid zondig zijn;

mensen, die hooghartig om zich heen kijken en anderen verachten;

mensen, die hun tanden als zwaarden en hun kiezen als messen gebruiken, om daarmee de noodlijdenden en de armen te vermalen.

De bloedzuiger heeft twee dochters: ze zijn onverzadigbaar en willen steeds meer. Drie dingen zijn absoluut niet te verzadigen, voor de volgende vier dingen is het nooit genoeg:

het graf, een onvruchtbare baarmoeder, de aarde, die nooit genoeg water heeft, en het vuur. Geen van die vier zegt ooit: “Nu is het genoeg.”

Er zullen wolven en hyena's zijn. Hun gehuil zal klinken in de stilte van de nacht. De nachtmonsters zullen daar elkaars schreeuw beantwoorden en de boze geesten zullen daar komen rusten.

Het is de ontmoetingsplaats van woestijndieren en hyena's, bokken meten daar hun krachten. Lilit zoekt er rust en leeft er ongestoord.

Mijn land is ten prooi aan een volk, een machtig volk zonder tal, met tanden als van een leeuw, geweldadige kaken als van een leeuwin

Een reusachtige zwerm sprinkhanen is neergestreken op het land. Het is een machtig, ontelbaar leger, met tanden zo scherp als die van een leeuw.

Wat vreselijk! Wat is het moeilijk een eerlijk mens te vinden! Zij zijn even schaars als druiven en vijgen na de oogst. Geen enkele tros, geen enkele vijg is overgebleven. De eerlijke mensen zijn van de aarde verdwenen, niet één rechtschapen man is achtergebleven. Er zijn alleen nog maar moordenaars over, die op hun eigen volksgenoot jacht maken.

Zij die trouw waren zijn verdwenen uit het land, niemand is nog rechtschapen. Allen zijn op bloed belust, iedereen belaagt zijn naaste.

Er waren allemaal mensen aan het huilen en jammeren om de dood van het kind. “Maak toch niet zoveel lawaai!” zei Jezus. “Houd op met huilen. Zij is niet dood; ze slaapt alleen maar.”

De Heilige Geest en wij hebben namelijk besloten u geen verdere verplichtingen op te leggen dan deze noodzakelijke dingen:

eet niets van wat aan afgoden geofferd is; eet of drink geen bloed; eet geen vlees van dieren die door verstikking ter dood gebracht zijn en pleeg geen hoererij. Als u zich daaraan houdt, is het goed. Wij wensen u het allerbeste.“

Want wij vechten niet tegen mensen, maar tegen onzichtbare wezens: De duivelse heersers en machten, die deze donkere wereld tiranniseren, een heel leger van boosaardige geesten in de onzichtbare wereld om ons heen.

Uit de rook kwamen sprinkhanen neer op aarde. Ze kregen de beschikking over dezelfde vermogens als schorpioenen op aarde.

Maar, werd erbij gezegd, ze moesten de planten, struiken en bomen ongemoeid laten. Alleen de mensen die niet het zegel van God op hun voorhoofd hadden, mochten ze kwaad doen.

Doden mochten ze hen niet, alleen pijnigen, vijf maanden lang; die mensen zouden pijn moeten lijden alsof ze door een schorpioen gestoken waren.

Dan zullen de mensen de dood zoeken, maar hem niet vinden. Ze zullen naar de dood verlangen, maar de dood vlucht van hen weg.

Zo zagen die sprinkhanen eruit: ze leken op paarden die waren toegerust voor de strijd, met op hun hoofd een soort goudachtige krans met een gezicht als dat van een mens.

Hun haar was lang als het haar van een vrouw, hun tanden waren als leeuwentanden.

Hun borst leek een pantser van ijzer. Hun vleugels maakten een geluid als het geratel van talloze wagens die ten strijde trekken.

Verder hadden ze een staart met een angel, net als schorpioenen. Met die staart konden ze de mensen pijnigen, vijf maanden lang.

Hun koning is de engel van de onderaardse diepte; zijn naam luidt Abaddon in het Hebreeuws, in het Grieks Apollyon

Nu krijgen de mensen, die het bloed van Uw kinderen en profeten vergoten hebben, bloed te drinken. Dat is hun verdiende loon”

Ik zag dat de vrouw dronken was van het bloed van Gods kinderen, het bloed van hen die openlijk over Jezus hadden gesproken. Toen ik haar zo zag, was ik erg verbaasd.

Ik zag dat de vrouw dronken was van het bloed van de heiligen en het bloed van hen die van Jezus hadden getuigd. Ik was ontzet toen ik haar zo zag.