[ Culturele Groepen ]

Algemeen
Cultuur	Wei
Vlag
Karakters	白虎
Mythologisch Wezen	Witte Tijger
Kleuren	Zwart, Wit
Territorium	Miwu Shanmai (迷霧山脈)
Voorouderlijke Schatten	.
Demografie
Rassen	20% Elven, 40% Human, 25% Halfling, 15% Gnome
Aantal	+/- 1.439.673

De Wei cultuur is een locale minderheid binnen het keizerrijk, maar zeer actief betrokken is in het spirituele leven. De Wei volgen de lessen van Meester Wei (主衛), welke over de balans tussen de geestenwereld en de wereld van de stervelingen gaan en van de vele andere leermeesters die na hem kwamen. Dit houd in dat de Wei proberen in harmonie met de natuur te leven en regelmatig offers brengen aan de natuur.

De Wei leven in kleine dorpen die vaak gecentreerd rond een of enkele kloosters. Deze kloosters vervullen de rol van een soort locale regering maar zijn in principe geen wetgevers. Men luistert naar de Meesters uit het klooster vanwege hun wijsheid, niet vanwege hun militaire macht. De meeste dorpen zijn zelfvoorzienend en er is daarom geen grotere centrale autoriteit van de Wei anders dan die van de keizer.

De origine van de Wei is te vinden bij Meester Wei (主衛), een man die reeds lang voor de geboorte van de keizer leefde. Toen Meester Wei (主衛) nog jong was trok hij weg uit het dorp waar hij woonde om te leren over de geestenwereld en trok hij het Miwu Shanmai (迷霧山脈) gebergte in. Hij reisde van dorp naar dorp om de meest wijze mannen te ondervragen over de wereld van de geesten.

Maar hoe meer hij vroeg en hoe meer hij leerden, hoe complexer het vraagstuk werd. Net als hij dacht begrepen te hebben hoe het zat wist een nieuwe leermeester hem weer iets nieuws te vertellen, waardoor zijn theorie als een kaartenhuis in elkaar stortte. Het leek wel of de geestenwereld almaar complexer werd naar gelang hij er meer over leerde.

Op zoek naar de allesomvattende waarheid begon hij door de bergen te zwerven op zoek naar een nieuwe leermeester die hij nog niet had gesproken, naar oude teksten en naar boeken die hem meer kennis konden brengen. In deze wanhopige zoektocht raakte hij op een dag overvallen door dichte mist. Toen hij op een onbekende vijf-sprong kwam realiseerde Meester Wei (主衛) zich dat hij hopeloos verdwaalt was. In wanhoop en frustratie riep hij uit: “Bergen van Miwu Shanmai, waarom laten jullie mij verdwalen?”

Tot grote verbazing van Meester Wei (主衛) antwoordde de bergen. “Wij zijn zoals we altijd zijn geweest. Waarom verdwaalt u uzelf, Meester Wei?”

Meester Wei overdacht deze woorden en herkende wat de geesten hadden bedoeld: in zijn zoektocht naar kennis was hij letterlijk hopeloos verloren geraakt, terwijl de antwoorden en de geesten zelf, al die tijd al om hem heen waren geweest.

Vereerd door de wijsheid die de geesten van de bergen hem hadden geschonken richtte Meester Wei (主衛) een klooster op bij de vijf-sprong, waar hij tien jaar lang van de geesten leerden. Na deze tijd opende hij het klooster voor de wereld en gaf hij zijn wijsheid en kennis door aan honderden leerlingen die zich door de bergen verspreidden en nieuwe kloosters oprichten.

Eeuwen later, toen het keizerrijk inmiddels gesticht was, reisde de Keizer (神皇) af naar het Miwu Shanmai (迷霧山脈) gebergte om de Wei te onderwerpen. Maar door de dikke mist en de moeilijk begaanbare bergen verliep de strijd niet voorspoedig. Hele bataljons gingen de mist in om nooit terug te keren.

Op een slechte dag raakte de Keizer zelf overvallen door de mist. De mist werd zo dik dat de Keizer (神皇) zijn eigen paard niet meer kon zien en door de echo's van de bergen kon hij niet horen waar zijn mannen waren. Bezorgt haalde hij zijn zwaard te voorschijn; als de Wei nu aan zouden vallen zou hij in groot gevaar zijn.

Meteen trok de mist weer op, maar nu was de Keizer alleen met zijn paard, voor de ingang van een oud klooster. Binnen hoorde de Keizer zacht gemompel. Denkend dat het zijn mannen zouden zijn steeg de Keizer (神皇) af en ging hij voorzichtig naar binnen.

De ruimte was vervallen en leeg, maar op een stoel aan de andere kant van de hal zat een vage schim. “Machtige keizer” sprak de schim. “Het volk van de Miwu Shanmai zal zich nimmer aan u onderwerpen zolang zij niet weten dat u de lichte periode komt brengen. Alleen als de geesten van de bergen u erkennen zal het volk van Miwu Shanmai zich aan u onderwerpen.” En met die woorden verdween de schim.

Na zijn mannen weer gevonden te hebben trok de Keizer (神皇) met zijn leger naar het klooster op de vijfsprong waar Meester Wei (主衛) met de geesten had gesproken. Maar in plaats van de wijzen te laten doden, zoals hij in de andere dorpen die hij had veroverd had gedaan, besloot de Keizer (神皇) ditmaal om hen te laten leven en namens hem met de geesten te spreken.

En zo herkende de wijze leiders van de Wei dat de Keizer (神皇) de man was die de lichte periode kwam brengen en op wie zij zo lang hadden gewacht. En toen zij het verhaal van de schim hoorde wisten zij zeker dat dit de ziel van Meester Wei (主衛) moest zijn geweest.

Na dit alles geleerd te hebben besloten de Wei om niet langer tegen de Keizer (神皇) te vechten, maar zijn rechtmatige heerschappij te erkennen. En de Keizer (神皇) beschermde vanaf die dag het Miwu Shanmai (迷霧山脈) gebergte van alle buitenlandse indringers zodat de stervelingen en de geesten ongestoord in harmonie konden samenleven.

De Wei staan niet bekend om hun vaardigheden als bouwers en het is dan ook niet verbazend dat hun kloosters relatief nederig zijn in verhouding met de wonderen van de Shang-Xi (鳳凰) en Ming-Tze (明龟). De Wei gebruiken lokale materialen en gebruiken dan ook veel bamboe en hout, vaak op een stenen fundering. De grote kloosters worden nog wel eens uit steen opgetrokken, waarbij vaak bouwlieden uit andere landen worden aangetrokken. Het is dan ook niet ongebruikelijk om een klooster in de Miwu Shanmai (迷霧山脈) te zien welke in Shang-Xi (鳳凰) stijl gebouwd is.